ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΙΟ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΠΕΛΑΤΗΣ

Ευχαριστώ Φώτη

Από τη διαβούλευση για την κατάργηση των ελαχίστων αμοιβών:

( 20 Ιανουαρίου 2011, 23:00 Φώτης )

Εσύ που με αποκαλείς κλέφτη και λαμόγιο,

Μήπως είσαι εσύ που όσο φτιαχνόταν το σπίτι σου:

* είχα τις ευθύνες του μισού Ποινικού Κώδικα φορτωμένες στην πλάτη μου κι ας μην ήμουν καν ο κατασκευαστής ?

* τσακωνόμουνα για να γίνει μια δουλειά σωστή με τον κάθε αλμπάνη μάστορα που μου κουβάλαγες (επειδή δήθεν ήταν φθηνός).
* τσιγκουνευόσουν στα μπετά και τα σίδερα αλλά στα πλακάκια έδωσες ρέστα ?
* άκουγες τον φίλο, ξάδερφο, γείτονα, μπατζανάκη όλους τους άσχετους εκτός από εμένα ?

* Μήπως είσαι εσύ που όταν σου ήρθε η Πολεοδομία έτρεχες να σου βρω το κονέ στην Πολεοδομία να λαδώσεις και να σου καλύψω τις παρανομίες σου για να γλυτώσεις τα πρόστιμα ?

* που όταν έπεσες σε υπάλληλο μηχανικό που δεν τάπιανε φώναζες απελπισμένος «σε τι βλάκα πέσαμε » ?

* Μήπως είσαι εσύ που έσκασες 5000 Ε στον μεσίτη ενώ , τσιγκουνεύτηκες 300 Ε να πάρεις έναν μηχανικό να σε συμβουλέψει και τώρα χτυπάς το κεφάλι σου με την μούφα που πήγες κι αγόρασες ?

* Μήπως είσαι εσύ που εις γνώση σου αγόρασες κλεισμένο ημιυπαίθριο από τον χτες μπακάλη- σήμερα κατασκευαστή υπογράφοντας πλαστά συμβόλαια και σου φταίει ο μηχανικός ?

* Η μήπως είσαι κανένας δημόσιος υπάλληλος που στριμώχτηκε και βγάζει το άχτι του ?

Όποιος κι αν είσαι ,

Όταν το βράδυ πέφτεις για να κοιμηθείς , να σκέφτεσαι ότι το ταβάνι πάνω από το κεφάλι σου και της οικογένειάς σου στέκεται επειδή έχω κάνει καλά την δουλειά μου.

Και τότε πες μου πόση πρέπει να είναι η αμοιβή μου.

Arrived on time!

thanks dimitris

Contemporary sociologist !!!
---


10 στρατηγικές χειραγώγησης του κοινού
Ένα κείμενο του Noam Chomsky


1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί - πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα- αντίδραση- λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.
3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ´80 και ´90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.
4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ' ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.
5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος. Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.
7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ Π

---

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΡΘΡΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

«ΤΕΧΝΙΚΑ»

Το δημόσιο Σημειωματάριο του Αρχιτέκτονα

ΤΟΠΟΓΡΑΦΗΘΕΙΤΕ - κατα ΜΕΤΡΗΘΕΙΤΕ - ΑΝΑΜΕΤΡΗΘΕΙΤΕ

το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να σταθεροποιήσει …ούτε την έκτασή του.

Ασκώντας ευόρκως (;) και ευσυνειδήτως το επάγγελμα του αρχιτέκτονα, συνειδητοποίησα πώς η έκταση του οικοπέδου επί του οποίου θα έκτιζα την οικοδομή πολλές φορές ήταν ένα δευτερεύον μέγεθος.

Γι’ αυτούς που αγνοούν τον τρόπο άσκησης του επαγγέλματος οφείλω να διευκρινίσω πως ο αρχιτέκτονας ξεκινά από την καταμέτρηση του οικοπέδου, τον έλεγχο του τίτλου και των όρων και περιορισμών δομήσεως. Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφέρω εδώ ότι: Το «κίνημα» της απονομής και κατάκτησης επαγγελματικών δικαιωμάτων ανά κλάδο έχει εσχάτως εκδηλώσει την τάση της αναζήτησης του καταλληλότερου επιστήμονος προκειμένου να καταμετρώνται τα οικόπεδα και τα αγροτεμάχια επακριβώς. Προ πενταετίας υπήρξε μια «γνωμοδοτική διατύπωση» ότι ο αρχιτέκτων ημπορεί να μετρά μόνο επίπεδα χωράφια και με «μικρές» κορδέλες διότι κατά κάποιο τρόπο του είναι αδύνατο να χρησιμοποιήσει τοπογραφικά όργανα ανεξαρτήτως τεχνολογίας και βεβαίως να τεντώσει την κορδέλα λόγω πιθανώς σωματικής αδυναμίας.

Αντιπαρέρχομαι το άστοχο του αλληλοευτελισμού των ειδικοτήτων διότι ο επιστήμων διδάσκεται την διαδικασία της συνεχούς προσέγγισης της γνώσης και της εμβάθυνσης και όχι την απλή εφαρμογή μεθοδολογιών. Αν δεν ίσχυε η αυτοεκπαίδευση του επιστήμονα στις νέες τεχνολογίες και τις εξελίξεις των, τότε κάθε ολίγα έτη που η επιστήμη καταργεί την προγενέστερη μεθοδολογία θα είχαμε στρατιές συνταξιούχων. Ειδικότερα το ζήτημα της καταμέτρησης προκειμένου περί αρχιτεκτονικής αποτυπώσεως, αποτελεί μια υψηλού επιπέδου διαδικασία όπου αναπαράγεται -μέσω της μέτρησης σχεδίασης διάγνωσης και ερμηνείας- το παρελθόν που αποτελεί καθήκον και υποχρέωση του πολιτισμού μας. Η αρχιτεκτονική αποτύπωση βεβαίως και δεν αποτελεί τυπική μετρητική διαδικασία. Προϋποθέτει την συνεπή γνώση της ιστορίας και της κατασκευής καθώς και ιδιοτήτων των υλικών, αρμών διακοπής εργασιών κλπ. Αλλά δεν ομιλούμε περί αυτού. Ομιλούμε περαιτέρω περί της αρχιτεκτονικής σύλληψης και της προσαρμογής στη γη καθώς και των συνακόλουθων διαμορφώσεων που στην τρικυμιώδη εποχή μας τείνουν να αποτελέσουν νέα ειδικότητα ανεξάρτητη και ξεπερασμένη αρχιτεκτονικά. Ομιλώ βεβαίως για την «ειδικότητα» περί των διαμορφώσεων πλατειών και δενδροφυτεύσεων και κατασκευής αναβρυτηρίων που εξ αφορμής της η νομοπαρασκευαστική τέχνη και επιστήμη που ασκείται στα υπουργεία τείνει να απολέσει κάθε έννοια αυτοσεβασμού.

Επανερχόμεθα, να ασχοληθούμε εδώ με τον τίμιο εργάτη - αρχιτέκτονα του σχεδιαστηρίου που: Οφείλει να αποδείξει ότι δύναται να εξασφαλίσει την αποδοτικότερη επένδυση, χωρίς το κάλος η αισθητική και η λειτουργικότητα να αποβαίνουν εις βάρος των προθέσεων του επενδυτή – πελάτη, που δικαίως αποζητά το μέγιστο κέρδος, το οποίο ενδέχεται να υπαγορεύεται από την πολλές φορές κοντόφθαλμη και μονοδιάστατη προοπτική του γρήγορου κέρδους.

Πολλές φορές ο αρχιτέκτων θα πιεσθεί να τανύσει - το οικόπεδο ώστε να το καταστήσει μεγαλύτερο από το πραγματικό, ούτως ώστε να επιτύχει τα μεγέθη της εκμετάλλευσης που ήδη στο καφενείο έχει πληροφορηθεί ο ιδιοκτήτης. Οι αρμόδιοι του «καφενείου» οι λεγόμενοι κράχτες ή μεσίτες των δουλειών, ειδικεύονται στην άγρα πελατών με τον παραδοσιακό ανατολίτικο τρόπο της προξενήτρας, ταυτίζοντας την παρανομία και την υπέρβαση των κανόνων με τα ειδικά προσόντα του επαγγελματία που λανσάρουν.

Προτείνουν τον «μηχανικό» που έχει τον τρόπο του. Είτε να τανύζει τα οικόπεδα είτε να «κερδίζει όροφο» στην κατηφόρα. Τέτοια προσόντα συνήθως είναι ασυμβίβαστα με την αναγεννησιακή παρουσία και διαδρομή των αρχιτεκτόνων …αλλοίμονο.

Η τάνυση οικοπέδων και οικοδομών προκειμένου να ταλαιπωρούνται οι συνεπείς επαγγελματίες δεν διδάσκονται στο πολυτεχνείο. Ματαίως προσπάθησα να πείσω σ όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας ότι το οικόπεδο πρέπει είτε να ορίζεται από τρίγωνα είτε από συντεταγμένες προκειμένου το σχήμα του να αναπαράγεται τρισδιάστατα κατά μονοσήμαντο τρόπο. Ουδέποτε μου προσκόμισε ιδιοκτήτης – υποψήφιος πελάτης τοπογραφικό που να είναι ανασχεδιάσιμο. Το ανασχεδιάσιμον αποτελούσε ταμιείον και περιουσία του πρώτου τοπογραφήσαντος, προκειμένου ο πελάτης να επανακάμψει εις τον “πάγκο” του πρώτου μετρήσαντος.

Αργότερα, «πληροφορήθηκα», από πελάτη μου, ότι το κτίριο κατά την κατασκευή τανύζεται κατ έθιμο μέχρι κάποιου ποσοστού και καθίσταται μεγαλύτερο του απεικονιζόμενου εις τα σχέδια. Τούτα δε τα περί τανύσεων, ανεπτύχθησαν εθιμικά προ της περιόδου των ημιυπαιθρίων όπου στην τάνυση προστέθηκε το κλείσιμο ημιυπαιθρίων ως νέα αφετηρία της «κερδοσκοπίας» περί την ανοικοδόμηση.

Όταν σε ανύποπτο χρόνο ανέφερα το πρόβλημα των μεγεθυμένων αγροτεμαχίων έλαβα την αυθόρμητη απάντηση: Αν προσπαθήσεις να μετρήσεις την έκταση βάσει συμβολαίων, η Άνδρος η Τήνος και η Μύκονος αποτελούν συνδεδεμένα και αλληλεπικαλυπτόμενα νησιά.

Μήπως αδικώ το κράτος που ναι μεν απέτυχε να μετρήσει την έκταση του με την κτηματογράφηση, αλλά έστω κατάφερε να καταμετρήσει τα ελαιόδεντρά του ή τα ζώα του. Ορμώμενος από αγροτική περιοχή είχα την ευκαιρία να απορήσω την δεκαετία του 80 από την έννοια της επιδοτούμενης πολιτικά αγελάδας. Σύμφωνα με τον νομοκτηνίατρο, η μέτρηση των επιδοτούμενων αγελάδων άρχιζε από ένα νούμερο μεγαλύτερο του μηδενός συνήθως τρία. Μάλλον επρόκειτο περί πολιτικής εντολής εικάζω αυθαιρέτως. Αντιστοίχως ο αριθμός των ελαιοδέντρων προς επιδότηση, καθορίζετο από την σχέση του ελαιοπαραγωγού με την εκάστοτε εξουσία και όχι από την αριθμητική. Ούτε τα ζώα ούτε τα ελαιόδεντρα ούτε τα χωράφια κατάφερε αυτό το κράτος να καταμετρήσει. Συμπερασματικά: Ζούμε λοιπόν σ’ ένα κράτος που δεν έχει μέχρι σήμερα καταφέρνει να καταμετρηθεί το κτηματολόγιο, το μητρώο των μνημείων ο αριθμός των μεταναστών ο αριθμός των αυθαιρέτων, όλα αποτελούν εκτιμήσεις. Μήπως πρέπει επί τέλους να μετρηθούμε πριν αναμετρηθούμε.

Ευάγγελος Λυρούδιας

Δρ. Μηχανικός ΕΜΠ

Αρχιτέκτων Μηχανικός ΕΜΠ

I don't care what you say about me, as long as you say something about me, and as long as you spell my name right.

George M.Cohan

Is this true I wonder !!!!

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ και Δημοσιογραφισμος ... Λατρεύω τις λεπτές διαφορές των εννοιών.

Η τρέλλα του Μεγαλείου .. La Folie des grandeurs ενα ανεπαναληπτο φιλμ με απόλυτη εφαρμογή στην καθημερινοτηταα της παρ ημίν 4ης εξουσίας.