ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΡΘΡΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
«ΤΕΧΝΙΚΑ»
Το δημόσιο Σημειωματάριο του Αρχιτέκτονα
το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να σταθεροποιήσει …ούτε την έκτασή του.
Ασκώντας ευόρκως (;) και ευσυνειδήτως το επάγγελμα του αρχιτέκτονα, συνειδητοποίησα πώς η έκταση του οικοπέδου επί του οποίου θα έκτιζα την οικοδομή πολλές φορές ήταν ένα δευτερεύον μέγεθος.
Γι’ αυτούς που αγνοούν τον τρόπο άσκησης του επαγγέλματος οφείλω να διευκρινίσω πως ο αρχιτέκτονας ξεκινά από την καταμέτρηση του οικοπέδου, τον έλεγχο του τίτλου και των όρων και περιορισμών δομήσεως. Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφέρω εδώ ότι: Το «κίνημα» της απονομής και κατάκτησης επαγγελματικών δικαιωμάτων ανά κλάδο έχει εσχάτως εκδηλώσει την τάση της αναζήτησης του καταλληλότερου επιστήμονος προκειμένου να καταμετρώνται τα οικόπεδα και τα αγροτεμάχια επακριβώς. Προ πενταετίας υπήρξε μια «γνωμοδοτική διατύπωση» ότι ο αρχιτέκτων ημπορεί να μετρά μόνο επίπεδα χωράφια και με «μικρές» κορδέλες διότι κατά κάποιο τρόπο του είναι αδύνατο να χρησιμοποιήσει τοπογραφικά όργανα ανεξαρτήτως τεχνολογίας και βεβαίως να τεντώσει την κορδέλα λόγω πιθανώς σωματικής αδυναμίας.
Αντιπαρέρχομαι το άστοχο του αλληλοευτελισμού των ειδικοτήτων διότι ο επιστήμων διδάσκεται την διαδικασία της συνεχούς προσέγγισης της γνώσης και της εμβάθυνσης και όχι την απλή εφαρμογή μεθοδολογιών. Αν δεν ίσχυε η αυτοεκπαίδευση του επιστήμονα στις νέες τεχνολογίες και τις εξελίξεις των, τότε κάθε ολίγα έτη που η επιστήμη καταργεί την προγενέστερη μεθοδολογία θα είχαμε στρατιές συνταξιούχων. Ειδικότερα το ζήτημα της καταμέτρησης προκειμένου περί αρχιτεκτονικής αποτυπώσεως, αποτελεί μια υψηλού επιπέδου διαδικασία όπου αναπαράγεται -μέσω της μέτρησης σχεδίασης διάγνωσης και ερμηνείας- το παρελθόν που αποτελεί καθήκον και υποχρέωση του πολιτισμού μας. Η αρχιτεκτονική αποτύπωση βεβαίως και δεν αποτελεί τυπική μετρητική διαδικασία. Προϋποθέτει την συνεπή γνώση της ιστορίας και της κατασκευής καθώς και ιδιοτήτων των υλικών, αρμών διακοπής εργασιών κλπ. Αλλά δεν ομιλούμε περί αυτού. Ομιλούμε περαιτέρω περί της αρχιτεκτονικής σύλληψης και της προσαρμογής στη γη καθώς και των συνακόλουθων διαμορφώσεων που στην τρικυμιώδη εποχή μας τείνουν να αποτελέσουν νέα ειδικότητα ανεξάρτητη και ξεπερασμένη αρχιτεκτονικά. Ομιλώ βεβαίως για την «ειδικότητα» περί των διαμορφώσεων πλατειών και δενδροφυτεύσεων και κατασκευής αναβρυτηρίων που εξ αφορμής της η νομοπαρασκευαστική τέχνη και επιστήμη που ασκείται στα υπουργεία τείνει να απολέσει κάθε έννοια αυτοσεβασμού.
Επανερχόμεθα, να ασχοληθούμε εδώ με τον τίμιο εργάτη - αρχιτέκτονα του σχεδιαστηρίου που: Οφείλει να αποδείξει ότι δύναται να εξασφαλίσει την αποδοτικότερη επένδυση, χωρίς το κάλος η αισθητική και η λειτουργικότητα να αποβαίνουν εις βάρος των προθέσεων του επενδυτή – πελάτη, που δικαίως αποζητά το μέγιστο κέρδος, το οποίο ενδέχεται να υπαγορεύεται από την πολλές φορές κοντόφθαλμη και μονοδιάστατη προοπτική του γρήγορου κέρδους.
Πολλές φορές ο αρχιτέκτων θα πιεσθεί να τανύσει - το οικόπεδο ώστε να το καταστήσει μεγαλύτερο από το πραγματικό, ούτως ώστε να επιτύχει τα μεγέθη της εκμετάλλευσης που ήδη στο καφενείο έχει πληροφορηθεί ο ιδιοκτήτης. Οι αρμόδιοι του «καφενείου» οι λεγόμενοι κράχτες ή μεσίτες των δουλειών, ειδικεύονται στην άγρα πελατών με τον παραδοσιακό ανατολίτικο τρόπο της προξενήτρας, ταυτίζοντας την παρανομία και την υπέρβαση των κανόνων με τα ειδικά προσόντα του επαγγελματία που λανσάρουν.
Προτείνουν τον «μηχανικό» που έχει τον τρόπο του. Είτε να τανύζει τα οικόπεδα είτε να «κερδίζει όροφο» στην κατηφόρα. Τέτοια προσόντα συνήθως είναι ασυμβίβαστα με την αναγεννησιακή παρουσία και διαδρομή των αρχιτεκτόνων …αλλοίμονο.
Η τάνυση οικοπέδων και οικοδομών προκειμένου να ταλαιπωρούνται οι συνεπείς επαγγελματίες δεν διδάσκονται στο πολυτεχνείο. Ματαίως προσπάθησα να πείσω σ όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας ότι το οικόπεδο πρέπει είτε να ορίζεται από τρίγωνα είτε από συντεταγμένες προκειμένου το σχήμα του να αναπαράγεται τρισδιάστατα κατά μονοσήμαντο τρόπο. Ουδέποτε μου προσκόμισε ιδιοκτήτης – υποψήφιος πελάτης τοπογραφικό που να είναι ανασχεδιάσιμο. Το ανασχεδιάσιμον αποτελούσε ταμιείον και περιουσία του πρώτου τοπογραφήσαντος, προκειμένου ο πελάτης να επανακάμψει εις τον “πάγκο” του πρώτου μετρήσαντος.
Αργότερα, «πληροφορήθηκα», από πελάτη μου, ότι το κτίριο κατά την κατασκευή τανύζεται κατ έθιμο μέχρι κάποιου ποσοστού και καθίσταται μεγαλύτερο του απεικονιζόμενου εις τα σχέδια. Τούτα δε τα περί τανύσεων, ανεπτύχθησαν εθιμικά προ της περιόδου των ημιυπαιθρίων όπου στην τάνυση προστέθηκε το κλείσιμο ημιυπαιθρίων ως νέα αφετηρία της «κερδοσκοπίας» περί την ανοικοδόμηση.
Όταν σε ανύποπτο χρόνο ανέφερα το πρόβλημα των μεγεθυμένων αγροτεμαχίων έλαβα την αυθόρμητη απάντηση: Αν προσπαθήσεις να μετρήσεις την έκταση βάσει συμβολαίων, η Άνδρος η Τήνος και η Μύκονος αποτελούν συνδεδεμένα και αλληλεπικαλυπτόμενα νησιά.
Μήπως αδικώ το κράτος που ναι μεν απέτυχε να μετρήσει την έκταση του με την κτηματογράφηση, αλλά έστω κατάφερε να καταμετρήσει τα ελαιόδεντρά του ή τα ζώα του. Ορμώμενος από αγροτική περιοχή είχα την ευκαιρία να απορήσω την δεκαετία του 80 από την έννοια της επιδοτούμενης πολιτικά αγελάδας. Σύμφωνα με τον νομοκτηνίατρο, η μέτρηση των επιδοτούμενων αγελάδων άρχιζε από ένα νούμερο μεγαλύτερο του μηδενός συνήθως τρία. Μάλλον επρόκειτο περί πολιτικής εντολής εικάζω αυθαιρέτως. Αντιστοίχως ο αριθμός των ελαιοδέντρων προς επιδότηση, καθορίζετο από την σχέση του ελαιοπαραγωγού με την εκάστοτε εξουσία και όχι από την αριθμητική. Ούτε τα ζώα ούτε τα ελαιόδεντρα ούτε τα χωράφια κατάφερε αυτό το κράτος να καταμετρήσει. Συμπερασματικά: Ζούμε λοιπόν σ’ ένα κράτος που δεν έχει μέχρι σήμερα καταφέρνει να καταμετρηθεί το κτηματολόγιο, το μητρώο των μνημείων ο αριθμός των μεταναστών ο αριθμός των αυθαιρέτων, όλα αποτελούν εκτιμήσεις. Μήπως πρέπει επί τέλους να μετρηθούμε πριν αναμετρηθούμε.
Ευάγγελος Λυρούδιας
Δρ. Μηχανικός ΕΜΠ
Αρχιτέκτων Μηχανικός ΕΜΠ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου