Σιγή ασυρμάτου (πρός δημοσίευση)
“Τώρα με χειρουργεί η αλλήθωρη νεολαία, μια τσογλανοπαρέα, που κάνει κριτική.”
Η σιγή ασυρμάτου είναι στρατιωτική και πολιτική εντολή. Κάτι σαν τη λαική σοφία - συμβουλή “κανε την πάπια”1. Καθε μετάδοση - εκπομπή μεσω ασυρμάτου telex ή κρυπτογραφικής συσκευής μπορεί να αποκαλύψει “θέσεις”, είτε μεσω υποκλοπής συνομιλίας, ειτε στην περίπτωσή μας να καταστήσει εμφανή την αδυναμία παρακολούθησης των εξελίξεων μέσω ατυχών ή άκαιρων και εσφαλμένων διατυπώσεων. Οι θέσεις στην προκειμένη περίπτωση αποτελούν τους στόχους (αεροπλάνα βάσεις και βαπόρια) που είναι δυνατόν να βληθούν από τα όπλα του εχθρού. Οι “θέσεις” σε περίπτωση ιδεολογικής ανιπαράθεσης δεν διαφέρουν από τους υλικούς στοχους που προαναφέραμε, διότι ο πόλεμος για την επικυριαρχία περιλαμβάνει και την σύγκρουση των ιδεολογιών και των κοσμοθεωριών. Mε την σιωπή ο βλάξ (ιδιώτης η λαός) δεν θα αποκαλύψει την βλακεία του, ενώ με την ομιλία κινδυνεύει να την επιβεβαιωσει. Βεβαίως στην παρελθούσα περίοδο βλάκες είτε εκ κατασκευής είτε προσποιούμενοι, κατέλαβον ιδαίτερη θέση εις την νεοελληνική κοινωνία ταυτιζόμενοι με την εννοια του ακίνδυνου συντηρητού ενός βλαμμένου και ελαττωματικού συστήματος διοίκησης.
Στο στρατιωτικό πεδίο επιχειρησιακά ο ελληνισμός δεν έχει καταγάγει νίκη εδω και 100 χρόνια (ακριβώς!!). Στο ιδεολογικό πεδίο βαυκαλίζεται συγκρουόμενος περί της σοσιαλιστικής ή φιλελεύθερης ή της νεοφιλελελεύθερης ιδεολογικής καθαρότητος. Οι αποδεκτές τελικά πολιτικά διατυπώσεις κατέληξαν να διαμορφώσουν την “ξύλινη γλώσσα” που θεωρειται ανώδυνη ακίνδυνη και ταυτοχρόνως βιώσιμη. Η ξύλινη γλώσσα ειναι η συγγενής τακτική, της σιγής ασυρμάτου, που συνθέτουν από κοινού τον απόλυτο καιροσκοπισμό του νεοέλληνος που θα διαπραγματευθούμε στη συνέχεια.
Οι διατυπώσεις στην συνδικαλιστική γλώσσα αποκαλούνται “θεσεις”. Υπάρχει και σχετικό περιοδικό έντυπο που εξέδιδε ενας παλιός “νοτόριους” κληρούχας, που συνυπηρετήσαμε στο πεντάγωνο, συναγωνιζόμενοι ποιός ήτο ο πλέον “κουραμπιές” εκ των υπηρετούντων την σημαίαν, ως κελευσταί διαχειρισταί και Χ/Τ για τους γνωρίζοντες. Ολως παρεμπιπτόντως εύχομαι στον εκδότη -διευθυντή του σχετικού περιοδικού “ΘΕΣΕΩΝ” καλή σταδιοδρομία και επιτυχία στο διακόνημά του ως υπεύθυνου οικονομικής πολιτικής σημαντικού πλέον κόμματος της αριστερας και ....της προόδου.
Τριάντα ολόκληρα χρόνια μετά, η αναζήτηση θέσεων αποτελεί ακόμη το ανεξάντλητο και ατέρμον “ταρατατζούμ” κάθε κομματικής αλλά και συνδικαλιστικής ηγεσίας. Οι αδιαπραγμάτευτες “θέσεις” ειναι το καμάρι καθε συνδικαλιστικής ηγεσίας αλλά και κάθε κόμματος που προ των εκλογών παρουσιάζει τις θέσεις του προκειμένου να πείσει ότι είναι το ικανότερο να εξασφαλίσει την ευμαρεια, με την αρχή της ήσσονος προσπάθειας για τους πολίτες και τους απογόνους των.
Οι θέσεις όμως έχουν και μιάν άλλη ανάγνωση. Εστω ότι μιά κυβέρνηση ή το αντίστοιχο επιμελητήριο πχ. Το ΤΕΕ έχει δια των υπηρεσιών και των πολυαρίθμων εμπειρογνωμόνων του επεξεργασθεί θέσεις και απόψεις για τα πάντα, ώστε οι φορείς και οι εκπρόσωποι να είναι εξοπλισμένοι με κείμενα και απόψεις που είναι απαραίτητες προκειμένου να συμμετέχουν στα όργανα της ευρωπαικής πραγματικότητας και σύγχρονης διοίκησης και εναρμόνισης της νομοθεσίας. Από μακροχρόνιες παρατηρήσεις και περιγραφές γνωρίζω ότι οι θέσεις είναι το άλλοθι για την “κοπάνα” της αποστολής αλλά και της κάθε επιτροπής, που αν έχει “επίσημες θέσεις” τις πετάει στο τραπέζι ή στα μούτρα των συνομιλητών, χωρίς να χρειάζεται να σκεφθεί να αναλύσει και να διαπραγματευθεί. Συνήθως μιά αντιπροσωπεία υπερηφάνων ελλήνων αναλαμβάνει να μεταφέρει τις θέσεις, η αλλως την “γραμμή”. Αμέσως μετά την σχετική κατάθεση των θέσεων , εγγράφως ή προφορικώς, η αντιπροσωπεία αποχωρεί για παράνομα ραντεβού, ψώνια στις ελκυστικές αγορές των Βρυξελλών ή άλλες τέτοιες δραστηριότητες, που έφεραν τελικά την ελληνική κοινωνία στη δεινή θέση του να αγνοεί και να περιφρονεί την ευρωπαική κουλτούρα της διαπραγμάτευσης. Ιδιαίτερη ανάλυση απαιτείται για την περιπτωση που οι ελληνες γνωστοί και ως “ελληναράδες μαξιμαλιστές” καταλήγουν σε μεγαλοπρεπείς κωλοτούμπες, όσον αφορά τις υπερήφανες και αδιαπραγμάτευτες νεοελληνικές “θέσεις”. Αλησμόνητες επιβιώνουν οι θέσεις του Ανδρέα του μακαρίτου που συνείγειρε και διετήρησε εν διεγέρσει επί εικοσαετίαν και πλέον έναν ολόκληρο λαό με καίρια συνθήματα, που κατέληξαν άπαντα σε μεγαλοπρεπή πισωγυρίσματα για να χρησιμοποιήσω άλλη μιά αγαπημένη λέξη του μακαρίτου. Η Ευρώπη και η βορειοατλαντική συμμαχία , συνεκρότησαν την άρνηση που μετέτρεψε τους έλληνες σε υποκριτές. Η απόρριψη της Δυσης και του διαφωτισμού δεν εσήμανε την αυτόματη αποδοχή της ανατολής. Η άρνηση δεν παράγει μονοσήμαντα “θέση” απλώς προκαλεί σύγχιση με τα αποτελέσματα να ειναι πλέον σήμερα πασιφανή.
Εκτοτε επεκράτησε η απόλυτος “σιγή ασυρμάτου” όσον αφορά την ελληνική θέση στην ευρωπαική ολοκλήρωση. Η σιγή ασυρμάτου συνήθως αποδίδει όταν η θέση του υποψηφίου ή του υποβρυχίου ειναι πλεονεκτική, ώστε να πραγματοποιήσει αιφνιδιαστική επίθεση βασει παγίων εντολών ή προυφιστάμενου σχεδίου. Θεωρητικά βέβαια άν η εντολή σιγής δοθεί και δεν υπάρχει σχέδιο το υποβρύχιο είναι δυνατόν να “λουφάρει” και να ξεχαστεί με αποτέλεσμα να μείνει τελικά έξω από την άσκηση. Στην περίπτωση βέβαια που δεν μετέχει στην άσκηση και οι αντίπαλοι επιτίθενται εναντι φανταστικού κινδύνου -εχθρού διακινδυνεύει να αγνοηθεί ο πραγματικός κίνδυνος και να ασχοληθεί το υποβρύχιον – εθνος με φανταστικούς κινδύνους. Πρέπει συνεπώς να αναγνωρίζεται κατ αρχήν ο αληθινός εχθρός και όχι ο φανταστικός.
Η κατάσταση της ελλάδας σήμερα.. (όπως την περιέγραψε ο Επίκτητος)
Ταράσσει τοὺς ἀνθρώπους οὐ τὰ πράγματα, ἀλλὰ τὰ περὶ τῶν πραγμάτων δόγματα· οἷον ὁ θάνατος οὐδὲν δεινόν (ἐπεὶ καὶ Σωκράτει ἂν ἐφαίνετο), ἀλλὰ τὸ δόγμα τὸ περὶ τοῦ θανάτου, διότι δεινόν, ἐκεῖνο τὸ δεινόν ἐστιν. ὅταν οὖν ἐμποδιζώμεθα ἢ ταρασσώμεθα ἢ λυπώμεθα, μηδέποτε ἄλλον αἰτιώμεθα, ἀλλ' ἑαυτούς, τοῦτ' ἔστι τὰ ἑαυτῶν δόγματα. ἀπαιδεύτου ἔργον τὸ ἄλλοις ἐγκαλεῖν, ἐφ' οἷς αὐτὸς πράσσει κακῶς· ἠργμένου παιδεύεσθαι τὸ ἑαυτῷ· πεπαιδευμένου τὸ μήτε ἄλλῳ μήτε ἑαυτῷ.
Δεν είνε τα πράγματα που ταράττουν τους ανθρώπους, αλλ' αι γνώμαί των περί των πραγμάτων, λόγου χάριν ο θάνατος, πράγμα διόλου κακόν, άλλως θα εφαίνετο και εις τον Σωκράτη κακόν αλλά η γνώμη μας περί του θανάτου ότι είνε κακόν, εκείνο είνε το κακόν. Οταν λοιπόν εμποδιζώμεθα ή ταραττώμεθα ή λυπούμεθα, ποτέ να μην αιτιώμεθ' άλλον παρά τους εαυτούς μας, δήλα δη τας γνώμας που έχομεν περί των συμβαινόντων. Είνε ίδιον αφιλοσοφήτου το να ενοχοποιή κανείς άλλους δι' όσα ο ίδιος κακώς επιτελεί· ίδιον ανθρώπου που έχει αρχίση να φιλοσοφή να τ' αποδίδη εις τον εαυτόν του· και ίδιον φιλοσόφου να μη τ' αποδίδη ούτε εις άλλον, ούτε και εις τον εαυτόν του.
Ποιος μας γηροκομεί τη σήμερον ημέρα,ψηστιέρα, καρβουνιέρα,μούσα δεκεμβριανή.
Πολέμησα καιρό σε όλα τα πεδία και με τυφλή μανία ξέσκιζα τον εχθρό.
Τώρα με χειρουργεί η αλλήθωρη νεολαία, μια τσογλανοπαρέα, που κάνει κριτική.
1Ασχετως αν η παπια ή ο Παπίας εκφράζουν το αληθές νόημα της ρήσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου