Οι σπουδές και το επάγγελμα του αρχιτέκτονα, διακρίνονται από πάθος και αγάπη για την τέχνη και την επιστήμη. Σε κάθε ανεπτυγμένη κοινωνία αρχιτέκτονες καλούνται να σχεδιάσουν, για να βελτιώσουν τη ζωή στο σπίτι και τη πόλη και, να αποτυπώσουν στο ανθρωπογενές περιβάλλον την αξία και την ποιότητα της κοινωνίας μέσα στην οποία ζουν. Σε ενδιάμεσα στάδια εξέλιξης, που οι κοινωνίες δεν έχουν την πολυτέλεια να αναζητούν το έντεχνο, άλλες ομάδες ειδικών αναλαμβάνουν την παροχή εξειδικευμένων υπηρεσιών, ούτως ώστε οι άνθρωποι να επιβιώσουν κατ αρχήν και στη συνέχεια να αναζητήσουν το περιττό – ωραίο.
Οι μηχανικοί του στρατού στην αρχή και οι μηχανικοί –πολίτες αργότερα, ανέλαβαν να χτίσουν, να ανοίξουν δρόμους, να στήσουν γεφύρια και αναχώματα. Οι πολίτες μηχανικοί ή “πολιτικοί μηχανικοί” όπως επεκράτησε να λέγονται, κυριάρχησαν και κυριαρχούν στην διαμόρφωση του ελληνικού τοπίου στις προηγούμενες δεκαετίες. Πρώτη προτεραιότητα ήταν το σπίτι να είναι στερεό και δευτερευόντως να είναι ωραίο.
Οι πολιτικοί μηχανικοί πωλούσαν στους πελάτες κατά κύριο λόγο ασφάλεια, παράλληλα όμως πωλούσαν και πωλούν σιωπηρώς εκ των ενόντων Αρχιτεκτονική. Στο μάρκετινγκ της επιβίωσης οι αρχιτέκτονες χαρακτηριζόντουσαν από τους πολιτικούς μηχανικούς περίεργοι και δυσνόητοι τύποι.
Οι καθ’ όλα άξιοι για την στερεότητα και την ασφάλεια των πάσης φύσεως κατασκευών πολιτικοί Μηχανικοί, επεκτάθηκαν και σε άλλα αντικείμενα. Οργάνωσης, υδραυλικής, συγκοινωνιολογίας και οδοποιίας. Πάντα όμως μονοδιάστατα και με ακαδημαϊκό υπόβαθρο την εμβάθυνση και την ακρίβεια στους υπολογισμούς και το σχεδιασμό.
Έτσι μονοδιάστατα και συντεχνιακά οργανώθηκαν και σε ομαδικούς σχηματισμούς απαραίτητους στην σύγχρονη κοινωνική οργάνωση. Ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζει ο απλός κόσμος ότι η οικοδομική η κτιριολογία η μορφολογία και τέλος η αρχιτεκτονική σύνθεση δεν αποτελούν αντικείμενο σπουδών για πολιτικούς μηχανικούς. Όσα δε υποτυπωδώς διδάσκονται, αντιμετωπίζονται απ’ αυτούς ως δευτερεύοντα αντικείμενα για να μην πω και με κάποια ….ευθυμία.
Με φόντο αυτή την πραγματικότητα, ενός δηλαδή ενδιάμεσου μεταπολεμικού σταδίου ανάπτυξης οργανώθηκε το ΤΕΕ. Ήταν και είναι ο τεχνικός σύμβουλος του κράτους με κυρίαρχη την νοοτροπία των πάλαι Πολιτικών Μηχανικών.
Σκληρή και δύσκαμπτη είναι η μακροχρόνια ανεξέλικτη πορεία του ΤΕΕ όσον αφορά την εκπροσώπηση των Αρχιτεκτόνων. Αισθάνομαι σαν πως αρχιτεκτονική και αρχιτέκτονες αντιμετωπίζονται σαν κουρτίνες και χαλιά που πολλοί τα θεωρούν ακόμη δευτερεύοντα και περιττά.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι σχολές των «σκέτων» πολιτικών μηχανικών ολοένα και λιγοστεύουν. Οι σπουδές μετακινούνται προς τους μηχανολόγους. Πιο πολλά μαθηματικά, “έξυπνα” σπίτια, νέα υλικά, διαχείριση ενέργειας και αξιοποίηση των υπολογιστών. Μηχανικοί άλλης νοοτροπίας, υπολογιστές και Μαθηματικά business και Sustainability. Είναι η εμφανής νέα κατεύθυνση για τα νέα φωτισμένα μυαλά. Προκύπτει το ερώτημα τι θέση καταλαμβάνουν στη νέα πραγματικότητα οι Αρχιτέκτονες. Μα η αρχιτεκτονική ως κορυφαία ανεικονική τέχνη θα συνεχίσει την οραματική διαδρομή όπως άλλωστε και η φιλοσοφία. Θα αποτυπώνει μέσω της ανώνυμης ή της επώνυμης δημιουργίας το μέτρο της κοινωνικής πραγματικότητας δηλαδή την ανθρώπινη διαδρομή σε διάφορες κλίμακες.
Οι μηχανικοί του στρατού στην αρχή και οι μηχανικοί –πολίτες αργότερα, ανέλαβαν να χτίσουν, να ανοίξουν δρόμους, να στήσουν γεφύρια και αναχώματα. Οι πολίτες μηχανικοί ή “πολιτικοί μηχανικοί” όπως επεκράτησε να λέγονται, κυριάρχησαν και κυριαρχούν στην διαμόρφωση του ελληνικού τοπίου στις προηγούμενες δεκαετίες. Πρώτη προτεραιότητα ήταν το σπίτι να είναι στερεό και δευτερευόντως να είναι ωραίο.
Οι πολιτικοί μηχανικοί πωλούσαν στους πελάτες κατά κύριο λόγο ασφάλεια, παράλληλα όμως πωλούσαν και πωλούν σιωπηρώς εκ των ενόντων Αρχιτεκτονική. Στο μάρκετινγκ της επιβίωσης οι αρχιτέκτονες χαρακτηριζόντουσαν από τους πολιτικούς μηχανικούς περίεργοι και δυσνόητοι τύποι.
Οι καθ’ όλα άξιοι για την στερεότητα και την ασφάλεια των πάσης φύσεως κατασκευών πολιτικοί Μηχανικοί, επεκτάθηκαν και σε άλλα αντικείμενα. Οργάνωσης, υδραυλικής, συγκοινωνιολογίας και οδοποιίας. Πάντα όμως μονοδιάστατα και με ακαδημαϊκό υπόβαθρο την εμβάθυνση και την ακρίβεια στους υπολογισμούς και το σχεδιασμό.
Έτσι μονοδιάστατα και συντεχνιακά οργανώθηκαν και σε ομαδικούς σχηματισμούς απαραίτητους στην σύγχρονη κοινωνική οργάνωση. Ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζει ο απλός κόσμος ότι η οικοδομική η κτιριολογία η μορφολογία και τέλος η αρχιτεκτονική σύνθεση δεν αποτελούν αντικείμενο σπουδών για πολιτικούς μηχανικούς. Όσα δε υποτυπωδώς διδάσκονται, αντιμετωπίζονται απ’ αυτούς ως δευτερεύοντα αντικείμενα για να μην πω και με κάποια ….ευθυμία.
Με φόντο αυτή την πραγματικότητα, ενός δηλαδή ενδιάμεσου μεταπολεμικού σταδίου ανάπτυξης οργανώθηκε το ΤΕΕ. Ήταν και είναι ο τεχνικός σύμβουλος του κράτους με κυρίαρχη την νοοτροπία των πάλαι Πολιτικών Μηχανικών.
Σκληρή και δύσκαμπτη είναι η μακροχρόνια ανεξέλικτη πορεία του ΤΕΕ όσον αφορά την εκπροσώπηση των Αρχιτεκτόνων. Αισθάνομαι σαν πως αρχιτεκτονική και αρχιτέκτονες αντιμετωπίζονται σαν κουρτίνες και χαλιά που πολλοί τα θεωρούν ακόμη δευτερεύοντα και περιττά.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι σχολές των «σκέτων» πολιτικών μηχανικών ολοένα και λιγοστεύουν. Οι σπουδές μετακινούνται προς τους μηχανολόγους. Πιο πολλά μαθηματικά, “έξυπνα” σπίτια, νέα υλικά, διαχείριση ενέργειας και αξιοποίηση των υπολογιστών. Μηχανικοί άλλης νοοτροπίας, υπολογιστές και Μαθηματικά business και Sustainability. Είναι η εμφανής νέα κατεύθυνση για τα νέα φωτισμένα μυαλά. Προκύπτει το ερώτημα τι θέση καταλαμβάνουν στη νέα πραγματικότητα οι Αρχιτέκτονες. Μα η αρχιτεκτονική ως κορυφαία ανεικονική τέχνη θα συνεχίσει την οραματική διαδρομή όπως άλλωστε και η φιλοσοφία. Θα αποτυπώνει μέσω της ανώνυμης ή της επώνυμης δημιουργίας το μέτρο της κοινωνικής πραγματικότητας δηλαδή την ανθρώπινη διαδρομή σε διάφορες κλίμακες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου