Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

ΠΑΝΩΣΗΚΩΜΑ...the uprising house


Μια σκυροδέτηση … «Κουστούμι».

Πανωσήκωμα είναι επί το επισημότερο η ανοικοδόμηση του δικαιώματος του «υψούν» ή αλλιώς του λεγόμενου «αέρα». Όταν προκύψει λοιπόν μια στεγαστική ανάγκη για τον ιδιοκτήτη ενός «αέρα», τότε επισκέπτεται έναν μηχανικό και ζητεί την ανάληψη της μελέτης και της ευθύνης για την κατασκευή του πανωσηκώματος. Στην ορολογία της αδειοδότησης η διαδικασία χαρακτηρίζεται καθ’ ύψος επέκταση.

Η ελαφρά μεταλλική κατασκευή ενδείκνυται για προσθήκες σε ασθενή υφιστάμενα υπόβαθρα λόγω του αντισεισμικού χαρακτήρα της, που οφείλεται κυρίως στην προσθήκη μειωμένου νεκρού φορτίου σε μια αμφιβόλου αντοχής υφιστάμενη παλαιότερη κατασκευή.

Πολλές φορές οι ιδιοκτήτες δεν εμπιστεύονται (κυρίως λόγω άγνοιας) την μεταλλική κατασκευή και επιμένουν στην συμβατική κατασκευή. Τότε προκύπτει μια δυσανάλογη με το τελικό αποτέλεσμα περιπέτεια, η οποία διεκτραγωδεί την ελληνική πραγματικότητα που αποτελείται από πλείστους αυτοδίδακτους και ανεύθυνους.

Η ανευθυνότητα ξεκινά από τις αρμόδιες αρχές που απαιτούν ο σκελετός στο πανωσήκωμα να οπλίζεται ως να επρόκειτο για νέα κατασκευή. Δηλαδή μπορεί οι υφιστάμενες κολώνες να έχουν 4 σίδερα εκάστη ενώ η νέα κολώνα να πρέπει να οπλισθεί με 8. Έτσι χορηγείται η παράλογη άδεια στατικής επάρκειας ως η υφιστάμενη ταράτσα του 1960 να είναι το νέο έδαφος θεμελίωσης της νέας κατασκευής. Ακολούθως αν ο υφιστάμενος οπλισμός είναι σαθρός, γίνεται η φύτευση του νέου οπλισμού από οποιονδήποτε δηλώσει ειδικός δεδομένου ότι δεν υφίσταται επαγγελματική πιστοποίηση σε τέτοια δευτερεύοντα επαγγέλματα.

Ακολούθως προσέρχεται ο εμπειροτέχνης μπετατζής της γειτονιάς, φίλος και ενίοτε επικοινωνιακά πλησιέστερος στον ιδιοκτήτη, ο οποίος για λόγους οικονομίας αποφασίζει να καλουπώσει «κουστούμι» προκειμένου να εξοικονομήσει μεροκάματα. Κουστούμι σημαίνει ότι σε μια μέση πλάκα 150 τετραγωνικών μέτρων το φορτίο του υγρού σκυροδέματος (περίπου 100 τόνοι) θα πρέπει να στηριχθεί στον ξυλότυπο και μόνο, για μερικές μέρες μέχρις ότου οι κολώνες να μπορέσουν από υγρή μορφή να στερεοποιηθούν και να παραλάβουν το βάρος της πλάκας. Αυτή τη βασική διαφορά ο μπετατζής της γειτονιάς συνήθως την αγνοεί.

Αν ο μηχανικός είναι επιπόλαιος και ριψοκίνδυνος τότε αδιαφορεί και εμπιστεύεται το μέλλον στον προστάτη άγιο των μηχανικών. Αν κάνει το σφάλμα να ενδιαφερθεί για τους ελλοχεύοντες κινδύνους και την προστασία έναντι πιθανής πλάγιας φόρτισης, συντονισμού, σεισμού ή ανεμοπίεσης κατά την σκυροδέτηση, τότε θα αναγκαστεί να παραδώσει απλά μαθήματα στατικής να μιλήσει για ροπές για μηχανισμό έναντι του άκαμπτου δικτυώματος, έστω για κόντρες που ο αδαής μπετατζής συνεχίζει να αμφισβητεί με την επιμονή που του δίδει η ημιμάθεια αφενός και το απίστευτο ελληνικό θράσος, που δίδει το δικαίωμα στον καθένα να δηλώνει ειδικός και να εξευτελίζει κάθε είδους σπουδή γνώση ή ευσυνειδησία.
Την δεκαετία του 90 η Ελλάδα δέχθηκε το κύμα των μεταναστών. Καλώς. Με εξαίρεση τους πολωνούς οι υπόλοιποι ήλθαν κατά κανόνα ανειδίκευτοι. Αντί το κράτος να τους εκπαιδεύσει υπεύθυνα, τους παρέδωσε στα «συνεργεία». Την ίδια δεκαετία συνέπεσε η συνταξιοδότηση των τελευταίων «μαστόρων» της αθηναϊκής πολυκατοικίας. Οι κακοτεχνίες και τα λάθη έκτοτε πολλαπλασιάστηκαν. Η οικοδομή μετετράπη σε σχολείο trial and error με πολλούς κακούς μαθητές, που διέθεταν και τον απίστευτο εγωισμό έναντι οποιασδήποτε γνώσης που δεν διέθεταν, αλλά πίστευαν ότι «στους τυφλούς μπορούν να βασιλεύουν ως μονόφθαλμοι». Το κόστος της ημιμάθειας, στη εθνική οικονομία γενικά αλλά και στο πορτοφόλι του ιδιώτη που χτίζει ειδικότερα, είναι τεράστιο. Είναι κι’ αυτό από τα τρέχοντα προς αντιμετώπιση θέματα για την τεχνική και συνδικαλιστική ηγεσία

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

κε Ευάγγελε , ο λόγος σου με χόρτασε και το φαί σου φάτο, ανάθεμα στα Πολυτεχνεία μας και τις από 2ετίας κλεισμένες σχολές εργοδηγών....