Εμείς του …80 οι εκδρομείς. Η ενδιάμεση γενιά. Δεν προλάβαμε να διεκδικήσουμε πολεμικές και εμφυλιοπολεμικές δάφνες. Στο πολυτεχνείο…. ήμασταν …στο προαύλιο. Στο Ζυγό στην Κυδαθηναίων τραγουδήσαμε με τον Χατζή, Στη Λήδα με τον Ξυλούρη, στο Κύτταρο με τον Σαββόπουλο, και πιο πέρα με τον Τουρνά τα αστρόνειρα . Προλάβαμε την Παξινού στο Σινεάκ, Λόρκα «με ματωμένο γάμο», Σιν Ο Κειζι «η ΗΡΑ και το Παγώνι», Στο Εθνικό την τρικυμία του Σαίξπηρ,και τον Αλχημιστή του Μπεν Τζόνσον, στη Λυρική τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο του Καλομοίρη. Δεν τη θέλαμε τη χούντα και ήμασταν εκεί. Στις συνελεύσεις της Νομικής με Σταματάκη και Αγάπη. Αργότερα ο Στέφανος γοητευμένος από τα λαμπερά μάτια της Καθυ, γύρω από το τραπέζι των αποφάσεων στο πρόστυλο του κτιρίου Αβέρωφ. Εκεί ο Νταλάρας με το πέτσινο σακάκι στυλ άγγελοι της κολάσεως.
Οι απόφοιτοι της Δικτατορίας «ανέχτηκαν» την μεταπολίτευση και οραματίστηκαν τον σοσιαλισμό. Ο διάλογος μέχρι το 80 στο ΕΜΠ ήταν επαναστατικός. Θολός και ασαφής. Σαν να περίμεναν τον σοσιαλισμό να στρίψει από τη γωνία και να εμφανιστεί σαν τη λευτεριά που νάτη πετιέται ..νάτη. Εμείς του …80 οι εκδρομείς. Φεστιβάλ ΚΝΕ Οδηγητή πρώτοι στα μαθήματα –πρώτοι στον αγώνα. Ήρθε το ΠΑΣΟΚ. Σειρά 81Δ έγκλειστοι στο στρατόπεδο. Όλοι με την αλλαγή. Μια μπαφιασμένη κοινωνία ανοίγει τις πόρτες στη γενιά του πολυτεχνείου. Όλοι στο Δημόσιο. Έτσι κι’ αλλιώς έρχεται ο σοσιαλισμός. Ακόμα και καφέ θα πουλούσε το κράτος.
Να κυκλοφορήσει το χρήμα! Χιλιάδες μελέτες κυκλοφόρησαν στην αγορά, η τότε πολιτική ήθελε πολλούς ευχαριστημένους. Όσο πιο άσχετος ήσουν τόσο ευκολότερα έπαιρνες μελέτη. Δε βαριέσαι.. χρυσή εποχή για «δεύτερο χέρι». Υπεργολάβοι μελετών του δημοσίου. Στηρίξαμε τους ίδιους καρχαρίες. Αυτοί που μετά το «μεγάλο πόλεμο» πουλούσαν τον αυτοσχεδιασμό και την «πείρα» για επιστήμη. Τώρα γέροντες.. περίπου σεβάσμιοι, προσπαθούν να εγκαταστήσουν στη θέση τους παιδιά και εγγόνια. Οι 70άρηδες εναντίον 50άρηδων με όπλο τους τριαντάρηδες. Άργησαν να κάνουν παιδιά. Γέμισε ο χώρος με την τρίτη γενιά. Στα συμβούλια στη διοικούσα παντού, τόπο τα νιάτα. ‘Άλλοθι ανανέωσης. Πλήρης αποδοχή του συστήματος. Μη κολυμπάς σαν το Σολωμό όχι τον ποιητή .. το ψάρι. Θα κουραστείς και θα πνιγείς. Τι σημασία έχει αν θα πνιγείς αργά ή γρήγορα. Στο τέλος το αθάνατο σύστημα θα σε πνίξει.
Είναι τόσο σαφή τα πράγματα; Βεβαίως και όχι. Ηλικιακά είναι οπωσδήποτε συγκεχυμένα. Οι νοοτροπίες όμως είναι ξεκάθαρες. Η ενδιάμεση γενιά κράτησε σταθερή κριτική στάση στην εικοσαετία, είναι άπαυτους εκείνοι, που σ΄όλους τους χώρους επιθύμησαν την αξιοπρέπεια, την κοινωνική και επιστημονική σοβαρότητα. Είναι άπαυτους εκείνοι που έδωσαν λύσεις στα δύσκολα. Τέλος είναι αυτοί που όταν περικυκλώνονται από το σύστημα, δεν κοιμούνται την παραμονή προκειμένου να δώσουν το υποχρεωτικό «φιλοδώρημα» την επομένη. Μ’ άλλα λόγια είναι οι απροσάρμοστοι γι’αυτούς και οι καλύτεροι για μας.
Νέος εμφύλιος ξεκινά. Τον προαναγγέλλω στους παλιούς γηραιούς συνεργάτες μου και γλεντώ την ανησυχία τους. Εμείς σας κάναμε πλούσιους και τώρα θέλετε να εξασφαλίσουμε και τα παιδιά σας τα οποία σεις οι ίδιοι καταστρέψατε. Παραλογισμός. Εκεί που η πολιτική αδρανεί ή αδυνατεί, αναλαμβάνει η θεωρία της εξέλιξης. Πού να καταλάβετε από γενετική. Η κοινωνία κάνει τη δική της επιλογή. Παλιότερα ελπίζαμε και στο Θεό της Ελλάδας. Διαλέγετε και παίρνετε.
Οι απόφοιτοι της Δικτατορίας «ανέχτηκαν» την μεταπολίτευση και οραματίστηκαν τον σοσιαλισμό. Ο διάλογος μέχρι το 80 στο ΕΜΠ ήταν επαναστατικός. Θολός και ασαφής. Σαν να περίμεναν τον σοσιαλισμό να στρίψει από τη γωνία και να εμφανιστεί σαν τη λευτεριά που νάτη πετιέται ..νάτη. Εμείς του …80 οι εκδρομείς. Φεστιβάλ ΚΝΕ Οδηγητή πρώτοι στα μαθήματα –πρώτοι στον αγώνα. Ήρθε το ΠΑΣΟΚ. Σειρά 81Δ έγκλειστοι στο στρατόπεδο. Όλοι με την αλλαγή. Μια μπαφιασμένη κοινωνία ανοίγει τις πόρτες στη γενιά του πολυτεχνείου. Όλοι στο Δημόσιο. Έτσι κι’ αλλιώς έρχεται ο σοσιαλισμός. Ακόμα και καφέ θα πουλούσε το κράτος.
Να κυκλοφορήσει το χρήμα! Χιλιάδες μελέτες κυκλοφόρησαν στην αγορά, η τότε πολιτική ήθελε πολλούς ευχαριστημένους. Όσο πιο άσχετος ήσουν τόσο ευκολότερα έπαιρνες μελέτη. Δε βαριέσαι.. χρυσή εποχή για «δεύτερο χέρι». Υπεργολάβοι μελετών του δημοσίου. Στηρίξαμε τους ίδιους καρχαρίες. Αυτοί που μετά το «μεγάλο πόλεμο» πουλούσαν τον αυτοσχεδιασμό και την «πείρα» για επιστήμη. Τώρα γέροντες.. περίπου σεβάσμιοι, προσπαθούν να εγκαταστήσουν στη θέση τους παιδιά και εγγόνια. Οι 70άρηδες εναντίον 50άρηδων με όπλο τους τριαντάρηδες. Άργησαν να κάνουν παιδιά. Γέμισε ο χώρος με την τρίτη γενιά. Στα συμβούλια στη διοικούσα παντού, τόπο τα νιάτα. ‘Άλλοθι ανανέωσης. Πλήρης αποδοχή του συστήματος. Μη κολυμπάς σαν το Σολωμό όχι τον ποιητή .. το ψάρι. Θα κουραστείς και θα πνιγείς. Τι σημασία έχει αν θα πνιγείς αργά ή γρήγορα. Στο τέλος το αθάνατο σύστημα θα σε πνίξει.
Είναι τόσο σαφή τα πράγματα; Βεβαίως και όχι. Ηλικιακά είναι οπωσδήποτε συγκεχυμένα. Οι νοοτροπίες όμως είναι ξεκάθαρες. Η ενδιάμεση γενιά κράτησε σταθερή κριτική στάση στην εικοσαετία, είναι άπαυτους εκείνοι, που σ΄όλους τους χώρους επιθύμησαν την αξιοπρέπεια, την κοινωνική και επιστημονική σοβαρότητα. Είναι άπαυτους εκείνοι που έδωσαν λύσεις στα δύσκολα. Τέλος είναι αυτοί που όταν περικυκλώνονται από το σύστημα, δεν κοιμούνται την παραμονή προκειμένου να δώσουν το υποχρεωτικό «φιλοδώρημα» την επομένη. Μ’ άλλα λόγια είναι οι απροσάρμοστοι γι’αυτούς και οι καλύτεροι για μας.
Νέος εμφύλιος ξεκινά. Τον προαναγγέλλω στους παλιούς γηραιούς συνεργάτες μου και γλεντώ την ανησυχία τους. Εμείς σας κάναμε πλούσιους και τώρα θέλετε να εξασφαλίσουμε και τα παιδιά σας τα οποία σεις οι ίδιοι καταστρέψατε. Παραλογισμός. Εκεί που η πολιτική αδρανεί ή αδυνατεί, αναλαμβάνει η θεωρία της εξέλιξης. Πού να καταλάβετε από γενετική. Η κοινωνία κάνει τη δική της επιλογή. Παλιότερα ελπίζαμε και στο Θεό της Ελλάδας. Διαλέγετε και παίρνετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου