Του Γιωργου Λιαλιου
«Ο Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός παράγει άσκοπη παρανομία. Το να προαποφασίζεις λ.χ. τη θεμελίωση ενός κτιρίου είναι ανέκδοτο, όταν σε κάθε οικοδομή ο τρόπος που χτίζουμε προσαρμόζεται κατά τη διάρκεια της κατασκευής.
Τελικός διατάκτης ενός κτιρίου πρέπει να είναι μόνο οι οικονομικές υπηρεσίες, αν για παράδειγμα υπερβείς τον επιτρεπόμενο όγκο να θεωρείται οικονομικό έγκλημα. Μόνο τότε θα σταματήσει η αυθαιρεσία». Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ) κ. Βαγ. Λυρούδιας είναι συχνά αιρετικός στις απόψεις του, το μόνο όμως που δεν προσπαθεί είναι να ηθικολογήσει. «Σήμερα, οι όροι και οι κανονισμοί δόμησης αποφασίζονται στο καφενείο. Δεν τολμάς στην Εκάλη, όπου επιτρέπονται 360 νόμιμα τετραγωνικά να χτίσεις κάτω από 1.000, δεν νοείται. Οι μηχανικοί απλώς εκτελούν την κοινωνική επιταγή, εμού συμπεριλαμβανομένου», λέει.
Αφορμή της συζήτησης με τον εκπρόσωπο των αρχιτεκτόνων είναι οι δύο μεγάλες αλλαγές, που προωθούνται ταυτόχρονα από το υπουργείο Περιβάλλοντος: η αλλαγή του τρόπου έκδοσης οικοδομικών αδειών και η «νομιμοποίηση» αυθαιρέτων. Σύμφωνα με τον κ. Λυρούδια, το πρόβλημα ξεκινά από τη νομοθεσία. «Πηγή του προβλήματος είναι ο ΓΟΚ. Για παράδειγμα, σε ορισμένες περιοχές η στέγη είναι υποχρεωτική, Κάθε λογικός άνθρωπος λοιπόν θέλει να δημιουργήσει έναν ωραίο χώρο στη σοφίτα. Μόνο στην Ελλάδα οι σοφίτες είναι παράνομες διά νόμου».
«Κλειδί» σύμφωνα με τον πρόεδρο των αρχιτεκτόνων είναι η αλλαγή της διαδικασίας έκδοσης οικοδομικών αδειών. «Συμφωνώ επί της αρχής με το σχέδιο νόμου για τις οικοδομικές άδειες.
Οι πολεοδομικές υπηρεσίες πρέπει να μετατραπούν σε αρχειακές υπηρεσίες, οι οποίες να ενημερώνονται συνεχώς και να έχουν αληθή εικόνα του οικοδομικού πλούτου της χώρας», υποστηρίζει. «Οσον αφορά τους ελέγχους, αυτοί θα πρέπει να περιορίζονται στα απολύτως βασικά. Αν οι ηλεκτρολογικές και υδραυλικές εγκαταστάσεις είναι ορθές, αν η στεγάνωση των υπόσκαφων χώρων έγινε σωστά, αν τηρούνται οι ενεργειακές προδιαγραφές του κτιρίου. Αν καταργηθούν οι περιττοί και ανόητοι περιορισμοί που αφορούν το εσωτερικό του κτιρίου και θεσπιστεί ο επιτρεπόμενος όγκος, τότε θα γλιτώσουμε από πολλά δεινά».
Οσο για τη ρύθμιση των αυθαιρέτων; «Ηταν αναμενόμενη. Ολες οι βιομηχανίες και τα τεράστια ξενοδοχεία που χτίστηκαν παράνομα επί χούντας με άδειες γεωργικών αποθηκών πρέπει τώρα να μεταβιβαστούν στην επόμενη γενιά. Πίσω από το κεραμίδι του φτωχού κρύβεται μια τεράστια οικονομική πίεση», εκτιμά. Τι ελπίδα, όμως, έχει μια κοινωνία που συνεχώς παράγει και κατόπιν νομιμοποιεί την αυθαιρεσία; «Σε όλο τον κόσμο, για να προκύψει κάτι υγιές στην κοινωνία, θα πρέπει πρώτα να περάσουν 150-200 χρόνια από τη γέννηση του κράτους. Ε, κοντεύουμε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου