ΜΕΤΑΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ (Postrock times)

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ στο ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ

www.e-archimedes.gr

ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ... κι' ύστερα

“μετα-πέτρινα χρόνια”

μια στήλη για ενα νέο ηλεκτρονικό περιοδικό που θα απευθύνεται στους τεχνικούς κυρίως, αλλά και σ' όσους άλλους παρακολουθούν τα αναπτυξιακά και αντι-αναπτυξιακά δρώμενα σ' αυτόν τον τόπο. Κρύος και φρικτός τίτλος τα “πετρινα χρόνια”, είναι όμως αντιπροσωπευτικός. Εισβολείς χωρίς αντίσταση, χωρίς ερμα και αξίες ακολούθησαν το ένστικτο της αρπαγής, μέσα στα σπίτια, πόσο μάλλον στον τόπο. Το ένστικτο του κακού ενοικιαστή. Ο τόπος πρέπει επειγόντως να αποκτήσει μόνιμους κατοίκους.

Τα “πέτρινα χρόνια” ειναι μια ταινία - αγιογραφία στην πορεία της μετεμφυλιακής Ελλάδας όπου περιγράφονται οι δυσκολίες της Ελληνικής Αριστεράς. Με αφορμή μια προσωπική ιστορία δύο καταδιωγμένων νέων από την εξουσία, ο σκηνοθέτης Π. Βούλγαρης εικονογραφεί την ελληνική κοινωνία κατά τη διάρκεια των Πέτρινων Χρόνων (1954-1974) της Ελλάδας.

Αυτά τα “πέτρινα χρόνια” κληρονόμησαν και καλλιέργησαν στους Έλληνες την φοβία, πρόδρομο του ωχαδερφισμού και της εθνικής κουτοπονηριάς, που αποτέλεσε τη μέθοδο πλέον της επιβίωσης. Θεωρήθηκε σοφό το να αποφεύγεις τις κακοτοπιές και να επιβιώνεις “λάθρα” άσχετα αν αυτό σημαίνει οτι ετσι ξεθεμελιώνεται η εθνική υπόσταση και χανεται η εθνική αξιοπρέπεια – φιλότιμο. Μην εκφράζεσαι, μην εκτίθεσαι, δεν είναι εποχή για ηρωισμούς, μην θιγετε τα κακώς κείμενα. Φρασεις γνωστες που συνοδευαν την αγωγή των Ελλήνων για σειρά ετών.

Στον ελληνικό μεταπολεμικό κόσμο της τέχνης, της επιστήμης και της πολιτικής είναι σύνηθες να “εφευρίσκονται” και να αναδεικνύονται ψευδοπροβλήματα-θέματα που μπορούν να προσφέρουν και να συντηρήσουν μιά διαρκή παρουσία ατόμων και ομάδων στην επικαιρότητα.

Απώτερος στόχος των δημιουργών τέτοιων πλαστών καταστάσεων ειναι η ανώδυνη μακροημέρευση και η επιβίωση με οχημα μιαν “αφελή” άσκηση της τεχνης,της επιστήμης και της πολιτικής. Οι ούτω πώς διάγοντες είναι τα επιτυχημένα λαθρόβια της νεοελληνικής κοινωνίας.

Η συμπεριφορά των λαθρόβιων είναι γενικώς αγελαία. Συνωθούνται, συναγελάζονται και αλληλουποστηριζονται με κοινό στόχο να επιβιωσουν ως αγέλη διότι γνωρίζουν την αδυναμία τους να εκπληρώσουν ατομικά ονομαστικούς στόχους. Κατά βάθος, είναι οι εχθροί της εξελιξης διότι καλλιεργούν συστηματικά τον τρόμο για το αβέβαιο μέλλον και αντιμάχονται οτιδήποτε δημιουργικά ξεχωρίζει.

Μόλις περιέγραψα την λειτουργία πλείστων όσων επιτροπών, συνελεύσεων, και αρκετών συλλογικών διοικητικών οργάνων.Αν επισκεφθειτε τα γραφεία συνδικαλιστικών οργανώσεων θα συναντήσετε τα επαγγελματικά στελέχη, με αφθονο ελεύθερο χρόνο, που τους εξασφαλίζει η φαύλη νομοθεσία της δημόσιας αντιμισθίας προκειμένου να απεργάζονται εκόντες άκοντες την αναποτελεσματικότητα και την εξευτελιστική λογοδοσία που βιώνει η ελληνική κοινωνία σήμερα.

Για να γινει κατανοητή η επισήμανση, δίνονται σχετικά παραδείγματα:

Στόν κόσμο της πολιτικής, χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε η “σοσιαλμανία” ως πρακτική, που θεώρησε ότι τα γρανάζια του κρατισμού θα συνεχίσουν να μεταδίδουν την κίνηση σε ενα αποτυχημένο συστημα, αενάως. Στην ουσία επρόκειτο για εξόφθαλμο ουτοπικό παραλογισμό, πλήν όμως αποτέλεσε εύκολη μέθοδο πολιτικής επιβίωσης. Όλοι γνώριζαν ότι το “τέλος” ερχεται, αλλά υπολόγιζαν ότι η βόμβα θα σκάσει στα χέρια του επόμενου.

Στον κόσμο των πανεπιστημίων:Το κύκλωμα “κομματα-παραταξεις- νεποτισμος-καταλήψεις”, ιπτάμενοι-επιχειρηματίες καθηγητες, έχουν διαμορφώσει ενα μοναδικό σύστημα λαθρόβιων καταστάσεων, που πραγματοποιούν ακωλύτως “δουλειές” στην πρωτεύουσα, ενώ οι φοιτητές συναντώνται με ραντεβου αν και εφ όσον εχουν την καλή τύχη να προλάβουν το αεροπλάνο που μεταφέρει δίκην επιτροπών τους καθηγητές στα περιφερειακά πανεπιστήμια για μια συντομη συνάντηση με τους φοιτητές. Η λαθραια αυτή κατασταση των πανεπιστημίων βολεύει την ομάδα, όχι ομως τους πολλούς. 'Αλλη μια συνωμοσία σιωπής και αγελαίας συμπεριφοράς.

Η μεθοδολογική οριοθέτηση τεχνητά περιοχών της τεχνης και της επιστήμης αποτελεί αλλη μια στρεβλωση όπου παρουσιάζονται οι επιστήμονες ως οικοπεδούχοι με οριοθετημένα τα πλαισια της επιστήμης. Στην αρχιτεκτονική κοινότητα για παράδειγμα, για λόγους επαγγελματικής παρουσίας – και ακαδημαϊκής εξέλιξης- διάφορες σύνθετες, πλην θεμελιώδεις αρχιτεκτονικές εννοιες, οπως το “τοπίο”, ανάγονται εσχάτως και εντέχνως σε ειδικότητα. Αρχιτεκτονική δεν υπήρξε ποτέ εκτός τοπίου. Με αυτό διαλέγεται, αυτό αλλοιώνει, βελτιώνει συπληρώνει κ.ο.κ, αλλά: το να αναζητά κανείς την αρχιτεκτονική εκτός τοπίου και μάλιστα μέσω ιδιαίτερης σπουδής αποτελεί ατόπημα.

Η αγωνιώδης καθημερινότητα τον τελευταίο καιρό, έχει λειτουργήσει ως καταλύτης στην τώρα πια, απελπισμένη χρήση όλων των παραπάνω “μεθοδολογικών” εργαλείων για “λάθρα” επιβίωση στη νεοελληνική κοινωνία των μετα-πέτρινων χρόνων. Στον τόπο όμως πια, δεν υπάρχει χώρος για αφελείς ή λαθραίες συμπεριφορές. Ζούμε ένα τέλος μιας εποχής. Πρέπει οι επόμενες μέρες να είναι καλύτερες.

article from www.enet.gr 24 MARTIOY 2009

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=28935

«Τέχνασμα» για τους ημιυπαίθριους

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Με το «τέχνασμα» του συντελεστή κατ' όγκον εκμετάλλευσης, προτείνει ο πρόεδρος του συλλόγου αρχιτεκτόνων να τακτοποιηθεί το μεγάλο θέμα των κλεισμένων ημιυπαίθριων χώρων.

Ο κ. Λυρούδιας, με δήλωσή του στην «Ε», θεωρεί ότι με τον συντελεστή αυτό καθορίζεται το ιδεατό στερεό, δηλαδή το περίγραμμα μέσα στο οποίο ο μηχανικός επιτρέπεται να κινηθεί και να σχεδιάσει όλους τους χώρους του νέου κτιρίου.

«Δεν είναι δυνατόν να συζητάμε για μια παρανομία που παύει να υπάρχει όταν αφαιρεθεί μια τζαμαρία», υποστήριξε. Επισήμανε ότι οι ημιυπαίθριοι βρίσκονται μέσα σε αυτά τα ιδεατά όρια και, επομένως, μπορεί να ρυθμιστούν με νομοθετική ρύθμιση, που θα επεκτείνεται και σε άλλες υπερβάσεις της πολεοδομικής νομοθεσίας, όπως τα υπόγεια που έχουν αλλάξει χρήση, τα γκαράζ που στην ουσία είναι τμήμα της κατοικίας, τις σοφίτες, τις κλεισμένες πιλοτές και την κατάληψη δημόσιων χώρων με πέργολες και άλλες ακαλαίσθητες κατασκευές για τις τους οποίους οι δήμοι εισπράττουν και τέλη.

Κατηγορηματικά αντίθετος είναι ο πολιτικός μηχανικός Παναγιώτης Γκοιμήσης, στον οποίο έθεσε το θέμα η «Ε». Γνώστης της πολεοδομικής νομοθεσίας, μας εξήγησε: «Οι ημιυπαίθριοι προσμετρώνται ήδη στον συντελεστή κατ' όγκο εκμετάλλευσης. Οταν όμως χτίζονται, επιβαρύνουν και τον συντελεστή δόμησης, που έχει ήδη εξαντληθεί. Εχουμε λοιπόν υπέρβαση στον πιο βασικό πολεοδομικό δείκτη μιας οικοδομής και επομένως αυθαιρεσία, που δεν είναι δυνατόν να ρυθμιστεί νομοθετικά, λόγω της αντισυνταγματικότητάς της, όπως προκύπτει από την πάγια νομολογία του ΣτΕ».

X.Tζαναβαρα

Papoulias complain

ΠΡΟΕΔΡΕ ΕΞΟΧΩΤΑΤΕ στη Δημοκρατια τον τιτλο δίνει ο λαός και οχι ο ΘΕΟΣ. Αυτο ισχύει για όλους που εκλέγονται

Η σκοπιά στο παγκάκι

Η ΣΚΟΠΙΑ στο Παγκάκι.29-3-2010( Δημοσιεύτηκε στα ΤΕΧΝΙΚΑ δυό εβδομάδες πρίν επικαιροποιήσει τον τίτλο ο ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ …που ως γνωστόν εμπνέεται από πηγές του Θεσσαλικού καμπου)

Όσοι υπηρέτησαν τον ελληνικό στρατό, θυμούνται τις σκοπιές. «Γερμανικό νούμερο». Έτσι λέγεται η σκοπιά 2-4πμ.( Ειδικότερα στο ναυτικό 12-4πμ) Υπονοείται η σκληρή σκοπιά μες τη μαύρη νύχτα όταν επιτίθενται οι εχθροί (Γερμανοί) ή ελλείψει αυτών τα φαντάσματα.(Βαλκυρίες και Ερινύες). Υπάρχουν πολλές σκοπιές: στις πύλες, στα φυλάκια, στους θαλάμους στον επάρτη και στο παγκάκι. Όταν παρέλαβε ο νέος διοικητής ρώτησε τον προηγούμενο τι ακριβώς είναι η «σκοπιά στο παγκάκι», για να λάβει την απάντηση ότι και ο προηγούμενος την παρέλαβε και την συνέχισε. Από σχολαστικισμό και περιέργεια ανακάλυψε τον συνταξιούχο στρατηγό και τον ερώτησε μήπως εκείνος θυμάται τι ακριβώς σήμαινε για το στράτευμα η σκοπιά στο παγκάκι για να λάβει την απάντηση: Μα καλά τόσα χρόνια πέρασαν, ακόμη να στεγνώσει η λαδομπογιά που διέταξα να το βάψουν! Το ανέκδοτο διεκτραγωδεί την ελληνική πραγματικότητα. Κληρονομήσαμε πολλά και ενδιαφέροντα. Κληρονομήσαμε όμως και πολλά ξεπερασμένα συστήματα και νοοτροπίες. Ο αγώνας για την υπεράσπιση του ξεπερασμένου και αντιπαραγωγικού είναι ο σκληρότερος αγώνας που έχει να αντιμετωπίσει κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Δεν είναι μόνο τα παγιωμένα οικονομικά συμφέροντα που συμπαρασύρουν και καθηλώνουν την εξέλιξη είναι η εθνική αυταρέσκεια και ο απομονωτισμός που θεμελιώνεται στην μετριότητα και την υπεράσπιση της. Η μη θεσμική αναπαραγωγή των ατόμων και των ρόλων στην νεοελληνική κοινωνία δημιουργεί την ασφυξία του νεποτισμού στους νέους που καταλήγουν να αφομοιώνουν στρεβλά πρότυπα στο εσωτερικό ή να αναζητούν υγιή πρότυπα για μια ισορροπημένη ζωή στα γερμανικά πρότυπα στο εξωτερικό.

Είπα γερμανικά πρότυπα και θυμήθηκα ΔΥΟ Γερμανίδες στην Ερεσό

Δύο γερμανίδες απολάμβαναν τον έρωτά τους και την χωριάτικη σαλάτα τους στην Λέσβο όταν εμφανίστηκε ο «εργολάβος» με τους επιβλέποντες και την διευθύνουσα υπηρεσία ενός σημαντικού έργου απ αυτά που τα χρηματοδοτούσαν τότε οι ευρωπαίοι με 60%. Το τραπέζι στρώθηκε, με αστακούς καραβίδες χταπόδια και τέλος με τις βασίλισσες της θαλάσσης σφυρίδες στις πιατέλες “en belle vue” καθαρισμένες για να μην χάνει κανείς τον χρόνο του με δευτερεύουσες εργασίες.

Τα μαγεμένα μάτια των γερμανίδων καρφωμένα στα πολυτελή θηρία της θάλασσας που κατανάλωναν οι εργοταξιάρχες και οι εκτός έδρας επιβλέποντες, δεν ξεκόλλησαν ούτε λεπτό από τις πιατέλες που πηγαινοέρχονταν και προκάλεσαν δικαιολογημένη αμηχανία. Το σχόλιο ήρθε από τον μάγκα της παρέας: «άντε στην υγεία των γερμανών που τρώνε τη χωριάτικη για να στέλνουν τις επιδοτήσεις και να τρώμε εμείς αστακούς και καραβίδες». Αυτά για να καταλάβουν ορισμένοι το επίκαιρο άχτι ορισμένων γερμανών για τους έλληνες. Τούς προκαλέσαμε. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι μπορεί να εμπιστευθούμε σε άλλους την δική μας«τάξη».

Είπα τάξη (order) και θυμήθηκα τον φίλο μου τον «Ξενόφιλο». Μιλούσαμε με συναδέλφους Γερμανούς και ο φίλος μου χαριεντιζόμενος απευθύνθηκε στον Γερμανό συνομιλητή μου και του είπε στα αγγλικά:” you must help to put some order in here”. JA.. JA του απαντά ο Γερμανός.

Απευθυνόμενος στον Ξενόφιλο του λέω στα αγγλικά they have tried several times in the past! (Προσπάθησαν μερικές φορές στο παρελθόν). Ο Γερμανός φίλος χαμογελά και απαντά με την χαρακτηριστική προφορά του «ΝΟΤ ΖΕΤ ΤΑΙΠ ΟΒ ΟΡΝΤΕΡ» (Not that type of order). Το εννοούσε δεν το εννοούσε δεν μπορώ να εγγυηθώ. Έχουν κι’ αυτοί τα δίκια τους έχουμε κι εμείς τα δικά μας.

Και μια που ταξιδέψαμε στον Ευρωπαϊκό βορά ας πάμε στο Παρίσι στο Λούβρο. Τι είναι το Λούβρο μην είναι η VENUS DE MILO. Πράγματι ένα σημαντικό ποσοστό των επισκεπτών ενδιαφέρονται για τρία πράγματα. Το πρώτο είναι η Αφροδίτη της Μήλου. Στα γαλλικά VENUS DE MILO. Επειδή οι φύλακες έχουν απηυδήσει να απαντούν στην ερώτηση Που είναι;;; έχουν γεμίσει πινακίδες το Λούβρο προκειμένου να ακολουθήσεις τα βέλη και να συναντήσεις ένα από τα ελληνικότερα και ηδονικότερα γλυπτά ενός γνήσιου Έλληνα γλύπτη που έχοντας επίγνωση της μεγαλοφυΐας και του ταλέντου του «βαρέθηκε» να την γδύσει - σκαλίσει πλήρως αφού απεκάλυψε και απέδειξε τα απαραίτητα

Το δεύτερο έκθεμα η Νίκη της Σαμοθράκης στο κεφαλόσκαλο, έχει μονίμως το μεγαλύτερο μετά την MONA LISA κοινό, να παρατηρεί εκστατικό την ευρηματικότητα του δημιουργικού καλλιτέχνη. Πώς να μην φύγεις από το Λούβρο με εθνική έξαρση αισθανόμενος ότι σου χρωστούν τα ποσοστά σου από τα εκατομμύρια εισιτήρια που κόβει η ελληνική κληρονομιά στο Λούβρο και το Βρετανικό μουσείο. Επειδή όμως στη ζωή δεν παίρνεις αυτό που αξίζεις αλλά αυτό που διαπραγματεύεσαι καλό θα ήτο η ελληνική κοινωνία να υποτονίσει την εσωτερική ανέξοδη μαγκιά και να επενδύσει στις διεθνείς σχέσεις με σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

Νo comment

Evangelos Lyroudias (@lyroudia) has shared a Tweet with you:

"mignatiou: Να κρατήσουμε μικρό καλάθι μέχρι να πληροφοηθούμε όλες τις λεπτομέρειες. "Πολύ καλή για να είναι αληθινή", μου είπε ένας οικονομολόγος"
--http://twitter.com/mignatiou/status/129406689974829057

OPENING

http://www.zwgrafoi.gr/news/%CE%B7-%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-

ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Οκτώβριος 2011

25 Χρονια ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ για το περιοδικό ΚΤΙΡΙΟ

http://www.livemedia.gr/default.aspx?action=showMedia&id=12412&albumid=312

ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ΘΕΜΑ : ΜΕΛΕΤΕΣ ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΔΟΜΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ

Με αφορμή την προσκληση από το ΥΠΠΕΚΑ για εκπόνηση σχετικών μελετών ο ΣΑΔΑΣ Πανελλήνια Ενωση Αρχιτεκτόνων εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η καταγραφή των μορφολογικών, ρυθμολογικών και τυπολογικών χαρακτηριστικών, όπως αυτά αναπτύσσονται και εξελίσσονται με την πάροδο του ιστορικού χρόνου, στους οικισμούς και στα κτίρια ανά την επικράτεια, αποτελεί υποχρέωση της αρχιτεκτονικής κοινότητας.

Μέσω της αρχιτεκτονικής, (θεωρίας, αποτύπωσης, ερμηνείας και της εκάστοτε σύγχρονης δημιουργίας), καταγράφεται και εξελίσσεται η ακίνητη πολιτιστική και φυσική κληρονομιά ενός λαού. Κατ επέκταση μελετώνται αλληλένδετα οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες εντός των οποίων γεννήθηκαν διαμορφώθηκαν οι ρυθμοί, οι τύποι και οι αρχιτεκτονικές μορφές που, αναπτύχθηκαν και παραδόθηκαν στις επόμενες γενιές.

Ο ΣΑΔΑΣ – Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων ήδη, με προγενέστερο έγγραφό του (Α.Π. 41893/02.12.2010), εξέφρασε την ανησυχία του γιά τη «θέσπιση υποχρεωτικών ή συνιστώμενων ή προτεινόμενων μορφολογικών κανόνων» για τη δόμηση. Η ιδεολογική “ασάφεια “,που χαρακτηρίζει την επιβολή κανόνων στην τέχνη γενικότερα, επιτείνεται από το γεγονός ότι στην Ελλάδα αρχιτεκτονούν οι πάντες και μάλιστα για ανεξήγητους λόγους προστατεύονται, έτσι ώστε να διαιωνίζεται η κακοδαιμονία στο Ελληνικό τοπίο, να πλαστογραφείται η ιστορική καταγραφή και να παραβιάζεται η διεθνής Αρχιτεκτονική ηθική και νομιμότητα.

Ο ΣΑΔΑΣ _ ΠΕΑ επιθυμεί, για μια ακόμη φορά, να επισημάνει πρός την πολιτεία τον κίνδυνο της παρερμηνείας που ελλοχεύει πίσω από τέτοιου είδους μελέτες, αν θεωρηθούν συνταγές άσκησης Αρχιτεκτονικής “εκ των ενόντων”, διασύροντας ταυτόχρονα το πολιτιστικό επίπεδο ενός ολόκληρου κλάδου, που δοκιμάζεται συχνά από αναχρονιστικές πολιτικές. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι η καταγραφή της Αρχιτεκτονικής κληρονομιάς σε καμμία περίπτωση δεν αποτελεί περιληπτικό οδηγό άσκησης νεοπαραδοσιακής αρχιτεκτονικής.

Η αρχιτεκτονική οφείλει να ασκείται ελέυθερα όπως θεσπίζεται και διασφαλίζεται από τις διεθνείς συνθήκες. Με αφορμή τα παραπάνω, καλούμε τους Έλληνες Αρχιτέκτονες, από όποια θέση και ευθύνη έχουν στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, να προασπίσουν την ελεύθερη αρχιτεκτονική δημιουργία, και να απαιτήσουν την θεσμική αποκατάσταση του ρόλου του Αρχιτέκτονα, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα του σύγχρονου πολιτισμού. Η άσκηση της αρχιτεκτονικής από τους αρχιτέκτονες δεν είναι δικαίωμα των αρχιτεκτόνων είναι υποχρέωση κάθε πολιτισμένου λαού.