Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

Το ....Καροτσάκι

ΕΝΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Ταξιδεύοντας σε «πολιτισμένες» χώρες και ζώντας καμιά φορά εκεί, συνειδητοποιεί κανείς τη διαφορετική αντίληψη που καλλιεργούν οι αναπτυγμένες κοινωνίες σχετικά με την ένταξη και την εξυπηρέτηση των συνανθρώπων μας που ξεφεύγουν από το μέσο όρο και που χαριτωμένα εμείς σήμερα τους ονομάζουμε παιδιά, Α.Μ.Ε.Α., ηλικιωμένους ή «ανάπηρους πολέμου» μια που τους πολέμους όλο τους ξορκίζουμε κι όλο στη γειτονιά μας είναι.
Από τον πρώτο μήνα που γεννηθήκαμε μπήκαμε στο καροτσάκι. Καροτσάκια υπάρχουν πολλών ειδών: για το μωρό, για τη λαϊκή αγορά, για το σούπερ μάρκετ με πολλές παραλλαγές, για τον γέροντα, για τον ανάπηρο και ανήμπορο στο γέρμα της ζωής. Απ’ όταν εφευρέθηκε ο τροχός, ο άνθρωπος φτιάχνει καροτσάκια και διαδρομές για να κινούνται. Εδώ θα μας απασχολήσει η μεγαλύτερη ίσως παρανομία, η μεγαλύτερη κοινωνική αυθάδεια που συντελείται και αναπτύσσεται καθημερινά στην μεγάλη μας πόλη εις βάρος του κύριου συνταγματικού δικαιώματος του πολίτη που είναι η ελευθερία και η δυνατότητα μετακίνησης και πρόσβασης στους τόπους όπου διατίθενται τα αγαθά, είτε υλικά είτε πνευματικά.
Το αφιλόξενο- ασχεδίαστο της πόλης το συνειδητοποιεί κάθε ένας που θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει ή να χειριστεί καροτσάκι. Όταν οι «ανάπηροι» ήταν στο περιθώριο, ουδείς διενοείτο ότι είχαν δικαίωμα να κατοικήσουν σε άλλο όροφο εκτός του ισογείου. Αντίστοιχα, τα ψώνια από τη λαϊκή αγορά τα κουβαλούσαν οι νοικοκυρές σε συρμάτινα διθάλαμα τροχήλατα καροτσάκια που, για να καταφέρουν να τα ανεβάσουν στις σκάλες, έφεραν τριπλές ρόδες, πατέντα για να σκαρφαλώνουν τα σκαλοπάτια ευκολότερα. Σιγά σιγά άρχισε να αναπτύσσεται το αίτημα για πρόσβαση των Α.Μ.Ε.Α. στις δημόσιες υπηρεσίες και συγκοινωνίες. Πράγματι λοιπόν, τα ασανσέρ απαιτείται πλέον να χωρούν το αναπηρικό καροτσάκι, κάποιες ράμπες έχουν κατασκευασθεί σε δημόσια κτίρια και πεζοδρόμια, αλλά πέραν αυτού λες και όλη η κοινωνία έχει συνωμοτήσει για τον αποκλεισμό των ανθρώπων που έχουν ανάγκη το σχεδιασμό μιας λογικής καθημερινότητας.
Το καροτσάκι κατέληξε να είναι για οποιαδήποτε χρήση, το μέτρο του πολιτισμού και της ικανότητας του Δημάρχου. Προτείνεται ο Δήμαρχος να κρίνεται και να επανεκλέγεται με βάση το ακόλουθο άθλημα- πρωτάθλημα: η μέγιστη διαδρομή που μπορεί να πραγματοποιήσει ένας πολίτης ως επιβάτης αμαξιδίου. Το αγώνισμα θα είναι να ξεκινήσει το αμαξίδιο από την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου ή το γραφείο του Δημάρχου και να περιλαμβάνει την μετακίνηση προς τα καταστήματα για την προμήθεια ειδών πρώτης ανάγκης, την εν’ συνεχεία μετάβαση σε υπαίθριο ζαχαροπλαστείο- καφενείο, την εξυπηρέτηση σε χώρους υγιεινής, ακολούθως μετάβαση σε παρακείμενη τράπεζα και τέλος επιστροφή στο δημαρχείο. Την διαδρομή πρέπει να σχεδιάσει- προτείνει ο Δήμαρχος και πρέπει τουλάχιστον να καλύπτει 2 χλμ ακώλυτης προσπέλασης στους παραπάνω χώρους, με νόμιμες και ορθά σχεδιασμένες μεθόδους.
Αποφασίσαμε να απευθυνθούμε στα φίλαθλα αισθήματα του κόσμου, μήπως και συγκινηθούν κατ’ αρχήν οι δήμαρχοι και στη συνέχεια οι πολίτες. Το αγώνισμα για το «καροτσάκι» πρέπει να θεσπισθεί και να κερδηθεί, για το μωρό, για τη λαϊκή αγορά, για τα Α.Μ.Ε.Α. και τέλος για το shopping mobility των ηλικιωμένων.

Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Fw:

Με  διάλογο και συναίνεση σαν τη μοναδική αντίσταση στην  υποκουλτούρα των κραυγών  και την ύποπτη διαδικασία των ψιθύρων ο ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ προσπαθεί να αναγάγει την επικοινωνία και την συνεννόηση σε θεσμό. Με αυτό το δεδομένο παρακαλώ μη διστάσετε και στο μέλλον να διατυπώνετε τις απόψεις σας για κάθε θέμα που θεωρείτε απαραίτητο να παρεμβαίνετε.  

 

 

Αγαπητοί φιλοι  

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

 
 

Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

Fw: e-tipos.com

 
 
 

Εκατομμύρια τ.μ. παράνομης δόμησης
* Η διεύθυνση του αποστολέα δεν έχει επιβεβαιωθεί
Πατείστε εδώ για να δείτε το περιεχόμενο του σύνδεσμου:
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=83444